Lato za nami, a jesień dziś dała

Lato za nami, a jesień dziś dała o sobie znać.
Lubię jesień. Jak na razie, dzisiejszego dnia to jedyny powód do uśmiechu.
Jestem rozczarowana szkołą. Ona zabiera mi całą radość życia. Ciągle się stresuje, denerwuję, zatruwam się takimi emocjami, ale nikt tego nie widzi. Zabrali nam najlepszych nauczycieli i już nic zupełnie mnie tam nie trzyma. Co rok, to gorzej. 6 godzin praktyk, jedne po drugich. Dołączona klasa, inna wychowawczyni. Nie chcę tam siedzieć, nie interesuje mnie to, o czym się uczę. Nie będę żadną zakichaną kelnerką i nie mam zamiaru brnąć dalej w tą szkołę tylko po to, by uszczęśliwiać bliskich. To jest do cholery moje życie i moja sprawa co z nim zrobię, rodzice nie mogą mnie wiecznie chronić przed popełnianiem błędów. Jeśli moja decyzja o zmianie szkoły rzeczywiście nim będzie - trudno. Chcę sama decydować o takich sprawach bo to dotyczy mojej przyszłości. Matura w tej szkole nie pasuje mi zupełnie, nie dam rady zdać oprócz niej jeszcze 5 egzaminów. Chcę iść do pracy, a zaoczna szkoła pozwoli mi się też uczyć. Myślałam nad tym kilka miesięcy. Czy to coś złego, że chciałabym wziąć swoje życie we własne ręce i nim pokierować? Przecież jeśli nie teraz, zrobię to za 4 miesiące. Nikogo wtedy już nie będę musiała pytać o zdanie.
Siedzę i zamiast korzystać jakoś z tego dnia, stresuję się jutrem. I to ma być normalne życie? Tak mam jeszcze ciągnąć przez trzy lata? Wykończę się psychicznie albo skończę ze sobą w końcu, nie wytrzymam tej presji.

Mam ochotę ryczeć i tyle, na tym chyba skończy się dzisiejszy dzień. Nie mam ochoty nawet ćwiczyć, jak tam dalej pójdzie to ja dziękuję.