#inspiracje #thinspiracje #papierosy
Wczoraj mama kupiłam mi *Conversy*. Spełniła tym moje marzenie, nigdy nie bylo nas na nie stać, a tu nagle "To gdzie ty masz te swoje conversy? Kupie ci", "Ale mamo, one kosztują 250zł, nie stać nas przecież", "Nie dyskutuj, gdzie one są". I w ten o oto sposób jestem spełniona na dłuuugi czas![:D]( ":D")
Myślałam ostatnio nad zmianą wyglądu tego bloga. Nad wrzucaniem zdjęć, outfit'ów, więcej inspiracji. Tylko nie wiem, jak się za to zabrać... W weekend może znajdę wolny czas![:D]( ":D")
W środe mieliśmy Wieczór z Muzami w szkole. Gram w szkolnym teatrze, jedyny szkolny teatr w całym mieście i okolicach. Zagraliśmy przed całą szkołą, rodzicami, był też Paweł. I okazało się, że 23 marca mamy grać przed wojewodą, kardynałami, biskupem, prezydentem miasta i całą śmietanką towarzyską Zielonej Góry + są zamówienia na nasz występ w innych szkołach, bo dla nich sztuka to nowość. Cieszę się z tego, zdobywamy coraz większy rozgłos.
Teatr to dla mnie coś nierealnego, coś wspaniałego i coś przerażającego. Zmieniam się, gubię siebie, by na moment ktoś inny wszedł w me ciało. Gdy jestem na scenie boję się tych wszystkich ludzi, którzy patrzą na mnie z zaciekawieniem, obserwują, oceniają. Boję się ich panicznie, tak jak większości ludzi, by po chwili przestać, jak nie ja. Kocham to co robię, kocham teatr, kocham sztukę. Jestem amatorką, ale to daje mi poczucie wolności.
Wczoraj mama kupiłam mi *Conversy*. Spełniła tym moje marzenie, nigdy nie bylo nas na nie stać, a tu nagle "To gdzie ty masz te swoje conversy? Kupie ci", "Ale mamo, one kosztują 250zł, nie stać nas przecież", "Nie dyskutuj, gdzie one są". I w ten o oto sposób jestem spełniona na dłuuugi czas
Myślałam ostatnio nad zmianą wyglądu tego bloga. Nad wrzucaniem zdjęć, outfit'ów, więcej inspiracji. Tylko nie wiem, jak się za to zabrać... W weekend może znajdę wolny czas
W środe mieliśmy Wieczór z Muzami w szkole. Gram w szkolnym teatrze, jedyny szkolny teatr w całym mieście i okolicach. Zagraliśmy przed całą szkołą, rodzicami, był też Paweł. I okazało się, że 23 marca mamy grać przed wojewodą, kardynałami, biskupem, prezydentem miasta i całą śmietanką towarzyską Zielonej Góry + są zamówienia na nasz występ w innych szkołach, bo dla nich sztuka to nowość. Cieszę się z tego, zdobywamy coraz większy rozgłos.
Teatr to dla mnie coś nierealnego, coś wspaniałego i coś przerażającego. Zmieniam się, gubię siebie, by na moment ktoś inny wszedł w me ciało. Gdy jestem na scenie boję się tych wszystkich ludzi, którzy patrzą na mnie z zaciekawieniem, obserwują, oceniają. Boję się ich panicznie, tak jak większości ludzi, by po chwili przestać, jak nie ja. Kocham to co robię, kocham teatr, kocham sztukę. Jestem amatorką, ale to daje mi poczucie wolności.